UNIWERSYTETY ŚREDNIOWIECZNE

  Uniwersytety narodziły się w związku z rozwojem i bogaceniem się miast Europy Zachodniej w XI-XIII wieku, również z przyczyny przełomu umysłowego i rozkwitu kultury intelektualnej średniowiecza. Powszechność studiów polegała m.in. na nadawaniu ogólnego stopnia naukowego(bakałarz, magister i doktor).  Jeśli uczelnia nie spełniała wymogów studium generale ( czyli nie miała wszystkich czterech fakultetów) nazywaną ją akademią.
  Profesorowie i studenci jednej uczelni zrzeszali się w korporacje w obronie swoich praw i przywilejów. Przywileje:
-prawo nadawania stopni naukowych
-prawo nauczania i uznawania tytułów w całym chrześcijańskim świecie
-autonomii wewnętrznej w zakresie administracji i jurysdykcji
-prawo do strajku i secesji z miasta

MODELE UNIWERSYTETU 

Model boloński- był to uniwersytet składający się głównie ze studentów, którzy wybierali spośród siebie rektora oraz wynajmowali i opłacali profesorów. W tym modelu siedziba była budynkiem miejskim, a mieszkania uczniów i prof. znajdowały się w domach mieszkalnych.

Model paryski- składał się głównie z korporacji profesorów, którzy ze swojego grona wybierali rektora i dziekanów, a studenci grupowali się w nacje (korporacje studenckie). Nacje fakultetu (wydział uczelni) tworzyły razem korporacje uniwersytecką. Działały również kolegia uniwersyteckie jako jednostki organizacyjno-pedagogiczne o ograniczonej autonomii wewnętrznej.

CZTERY FAKULTETY UNIWERSYTECKIE 

* sztuk wyzwolonych -stanowił pierwszy stopień nauczania przygotowujący wykształcenie filozoficzne. Kończyło się go uzyskaniem stopnia bakałarza lub magistra, który uprawniał do kontynuacji studiów na prawie, medycynie lub teologii i ukończenia ich z doktoratem.  

* prawa (świeckiego i kanonicznego)

* medycyny 

* teologii