RUŚ
Na terytorium zamieszkałym przez plemiona ruskie powstały dwa ośrodki władzy państwowej: w Nowogrodzie Wielkim i w Kijowie. W drugiej połowie IX w. Ruryk - jeden z normandzkich wodzów, którzy najeżdżali te tereny opanował tron Nowogrodu Wielkiego. Jego następcy podporządkowali sobie również Kijów, tworząc w ten sposób podstawy do zjednoczenia ziem ruskich i powstania jednolitego państwa ruskiego na tych terenach. W granicach państwa ruskiego znalazł się ważny szlak handlowy łączący Morze Bałtyckie z Morzem Czarnym.
Normanowie szybko ulegli slawizacji i wtopili się w ludność tubylczą. Państwo ruskie zaczęło prowadzić ekspansję w kierunku posiadłości Bizancjum. Ze względu na to, że Cesarstwo było za słabe na rywalizację z Rusią zdecydowało się na współpracę, a utratę wpływów politycznych chciało rekompensować sobie przez pozyskanie wpływów kościelnych i kulturalnych. W 988 r. władca Rusi Włodzimierz Wielki przyjął chrzest, uznał chrześcijaństwo za religię panującą i otrzymał rękę cesarzówny bizantyjskiej.
MONGOŁOWIE
1206 rok – Temudżyn dokonuje zjednoczenia licznych plemion mongolskich żyjących na terenach środkowo-wschodniej Azji, tworząc tym samym imperium mongolskie. Przyjął wówczas tytuł Czyngis-Chana, co oznacza Wielkiego Władcę.
Niedługo po tym wyruszył na podboje, zajmując m.in.:
- południową Syberię,
- Afganistan,
- Chiny,
- Chorezm.
1223 rok – toczy się bitwa nad Kałką pomiędzy broniącymi swego kraju ruskimi książętami i Mongołami, zwanych w Europie Tatarami, którzy chcieli zdobyć tereny przeciwników. W jej wyniku Ruś poniosła klęskę.
1241 rok – Mongołowie wkraczają do Polski, gdzie niszczą Małopolskę i atakują Śląsk. W tym roku 9 maja stoczono wielką bitwę pomiędzy tymi dwoma państwami. Uczestniczył w niej Henryk Pobożny. Podczas walk Mongołowie użyli dymiących substancji jako broni, w związku z czym wojska polskie, mimo że były wspierane przez siły europejskie, poniosły klęskę. Przyczyniło się to do wstrzymania gospodarczego tego kraju, zniszczenia bardzo wielu miejscowości oraz utwierdzono się w przekonaniu, że państwo polskie uległo rozpadowi.
1 poł XIII wieku – wojska mongolskie wycofują się z terenów południowej Europy z powodu walki toczonej o tron w ich imperium.
Jarłyk – dekret mongolskich władców wydany w formie pisemnej. Dotyczył on m.in. sprawowania władzy na terenach, które zostały przez nich podbite.
Niedługo po tym wyruszył na podboje, zajmując m.in.:
- południową Syberię,
- Afganistan,
- Chiny,
- Chorezm.
1223 rok – toczy się bitwa nad Kałką pomiędzy broniącymi swego kraju ruskimi książętami i Mongołami, zwanych w Europie Tatarami, którzy chcieli zdobyć tereny przeciwników. W jej wyniku Ruś poniosła klęskę.
1241 rok – Mongołowie wkraczają do Polski, gdzie niszczą Małopolskę i atakują Śląsk. W tym roku 9 maja stoczono wielką bitwę pomiędzy tymi dwoma państwami. Uczestniczył w niej Henryk Pobożny. Podczas walk Mongołowie użyli dymiących substancji jako broni, w związku z czym wojska polskie, mimo że były wspierane przez siły europejskie, poniosły klęskę. Przyczyniło się to do wstrzymania gospodarczego tego kraju, zniszczenia bardzo wielu miejscowości oraz utwierdzono się w przekonaniu, że państwo polskie uległo rozpadowi.
1 poł XIII wieku – wojska mongolskie wycofują się z terenów południowej Europy z powodu walki toczonej o tron w ich imperium.
Jarłyk – dekret mongolskich władców wydany w formie pisemnej. Dotyczył on m.in. sprawowania władzy na terenach, które zostały przez nich podbite.
